Vintage plastic fiets Itera van Volvo Zweden, jaren 80

Zeldzame Itera plastic fiets, 1981.
De Itera-fiets werd geproduceerd van 1982 tot 1985.
Geproduceerd door Volvo, Zweden.
Er zijn 30.000 exemplaren gemaakt.
Er werden 100 stuks naar Nederland geïmporteerd en er werden er maar een paar verkocht.
Het was geen groot succes. De plastic onderdelen braken snel en vervangende onderdelen waren moeilijk te vinden. De verkoop liep terug en klanten waren ontevreden. De productie stopte in 1985.
De fiets wordt omschreven als zwaar, flexibel en fragiel en wordt beschouwd als een van de slechtste fietsen ooit gemaakt.

Dit exemplaar is in zeer goede staat.

Aanbevolen om alleen te bekijken (geweldige muurdecoratie) of slechts één keer te gebruiken.

Een bruine of beige plastic fiets. Het ontwerpteam dat de Itera-fiets creëerde, werd voor het eerst in 1977 bijeengebracht met de bedoeling om een ​​miniauto te produceren. Het team bestond uit: Lars Samuelsson, productmanagers bij de Volvo Car Division, Claes Nordenstam, grafisch ontwerper bij de Zweedse televisie, en Jan Olsson, salesmanager voor alle Volvo-producten in de Volksrepubliek China en Noord-Korea. Ze begonnen te kijken naar plastic composietmaterialen om staal in veel delen van de auto te vervangen. Het team keek naar welke andere producten gemaakt konden worden met behulp van composietmaterialen en richtte zich op de fiets. Een prototype van een berijdbare fiets van volledig plastic werd in februari 1980 gemaakt. Het uiterlijk van de fiets week af van traditioneel fietsontwerp vanwege de beperkingen van de gebruikte productieprocessen: standaard spuitgieten kon geen buisvormig frame produceren. De wielen konden in één proces in enkele minuten worden gemaakt zonder dat elke spaak handmatig hoefde te worden aangedraaid zoals bij een standaardfiets. Helaas was de Itera om een ​​aantal redenen geen succes. Hij was relatief duur om te kopen. Het was te stijf waar het wat flexibiliteit nodig had en onderdelen braken. Het stuur werd als niet stijf genoeg ervaren, waardoor rijders zich onzeker voelden. Het is relatief zwaar waar het lichter zou moeten zijn dan een stalen fiets en de styling was onconventioneel.

De fietshausse die volgde op de oliecrisis van 1974 inspireerde een kleine groep ingenieurs in Göteborg om een ​​fiets te ontwikkelen van vezelcomposietkunststoffen. Alle essentiële onderdelen, zoals frame, wielen, vork en stuur, werden ontworpen om te worden geproduceerd door middel van automatisch spuitgieten, waardoor er nauwelijks verdere afwerking nodig was. Er werden aanzienlijke subsidies en leningen verkregen om in 1982 met de grootschalige productie te beginnen. Ondanks intensieve reclame en ongewoon hoge interesse in de media, werd de nieuwe fiets nooit geaccepteerd op de markt. De fietshausse was al aan het uitdoven en weinig mensen waren bereid om de relatief hoge prijs te betalen waarvoor hij op de markt werd gebracht. De fiets was net zo zwaar als een standaardfiets, maar was iets flexibeler, wat sommige mensen een gevoel van onzekerheid gaf. Het uiterlijk week af van de archetypische vorm van een fiets en dit zou de belangrijkste reden zijn geweest voor de afwijzing.